Ляцелi у вырай журавы (Ляцели у вырай журавы)
Чапляючыся крыллем за нізкія хмары, над самым Жыцька-вам ляцелі ў вырай журавы.
Колькі дзён перад гэтым, не зважаючы на блізкую восень, так грэла і пякло ў небе сонца, што ў пыльнай і ломкай, высушанай да звону цішыні было чуваць, як шапоча вусатым коласам спа-лавелае ячменнае поле. Потым з поўначы падзьмуў густы і сты-лы восеньскі вецер, неяк адразу папаўзлі кудзелістыя, брудныя, нізкія, але цяжкія ўжо хмары.
Журавы спакойна, не спяшаючыся, махалі ў воблаках крыл-лем, махалі, нібы развітваючыся з усім, што бачылі зверху. Жу-раўліны ключ то крыху звужаўся, то, расшыраючыся, нават заломваўся даўжэйшым канцом, але птушкі адразу ж выпрам-ляліся, выроўнівалі яго, не перастройваючыся нават.
Развітальная жураўліная песня, як камячок тугі, качалася ў зашэрхлых ад доўгага лёту птушыных горлах. Здавалася на-ват, што яна перадаецца па ключы, а потым з лёгкім пошумам крылаў павольна і нячутна ападае.
| |
| |
Просмотров: 390 | |
Всего комментариев: 0 | |