Я з вудачкамі стаіўся пад вярбой. Побач са мною, на суседнім кусце, сядзіць жаўтагрудая аўсянка.

Кожны з нас сваім заняты. Я лаўлю залацістых карасёў у азяр-цы, а мая жаўтагрудая суседка пільнуе маленькіх птушанятак у мяккім гняздзечку пад кустом.

Пра гняздзечка аўсянкі я выпадкова даведаўся. Палез раз у куст, каб вуды схаваць.Тляджу, а там гняздзечка, у якім пяць шэранькіх яечак. Я хуценька вярнуўся назад, каб птушка не заўважыла мяне ды гняздзечка не адцуралася.

Было гэта болей як месяц таму. А цяпер ужо ў гняздзечку пяць птушанятак.

Рыбачу я пад гэтай вярбой кожную раніцу. Паводжу сябе на беразе ціха, каб рыбу не палохаць у возеры, а заадно, вядома, сваю крылатую суседку.

Раз-пораз я асцярожна выцягваю з азярка таўстабокіх кара-сёў. Мая ж крылатая суседка непадалёк ловіць мошак і корміць імі птушанят.

Добра нам абаім на азярцы. Адзін аднаму не замінаем сваёй справай займацца.