Грак
Неўзабаве пасля вайны, неяк пад восень, на гарадской Кола-савай сядзібе з'явіўся грак. Падрабязнасцей з'яўлення птушкі не ўсачылі, а ўбачылі яе выпадкова, калі грак перабягаў з адной сваёй схованкі ў іншую.
Хаваўся ён болып у гусцейшым зарасніку, а калі крыху акры-яў, асмеліўся выходзіць нават да дзвярэй хлеўчука. Тут на лаў-цы адпачываў Канстанцін Міхайлавіч, не забыўшыся насыпаць чаго-небудзь птушцы. Грак, не баючыся Коласа, патупваў бліз-ка каля яго, браў ежу амаль што з рук. Усіх іншых жыхароў дома асцерагаўся.
Так дабыўся калека-грачок да першага снегу, хоць і папра-віўся ўжо, жывучы на дармовых харчах. «Замерзне, небара-ка», — падумаў Колас, вярнуўшыся з зацярушанага шэранню саду, дзе ўжо адчуваўся першы мароз.
Гаспадар пацёр рукі, сядаючы за абед, пачаў уголас думаць, якой даць рады, каб птушка перазімавала ў цяпле. Забыўся, што злаваў на гракоў у час іхніх крыклівых адвячоркаў. Тады ён наракаў на іх: ломяць галлё, а дрэвы праз гэта ўсыхаюць. | |
|
| |
| Просмотров: 455 | |
| Всего комментариев: 0 | |