Крэпасць на мяжы
3 даўніх часоў Белавежская пушча была аплотам нашых продкаў, надзейным прытулкам у цяжкія гады. Яна карміла і паіла, гартавала мужнасць і сілу людзей. Усё тут было: кара-леўскія і царскія паляванні, браканьеры, масавыя высечкі лесу, грабежніцтва акупантаў. Цяпер тут запаведна-паляўнічая га-спадарка. Высякаюць толькі нязначную частку таго лесу, што нарастае за год, рэдкіх звяроў берагуць.
Зубр — слава і галоўная прыкмета пушчы. Ён можа выва-ліць сваімі рагамі частакол з бярвення, дагнаць на лясной да-розе матацыкл. Толькі ён гэта рэдка робіць. Зубр, як кожны, хто мае праўдзівую сілу, рахманы і добры звер. Праўда, ёсць адно правіла: не чапай яго. Але людзі часам вымушаны былі крыўдзіць зуброў. Калі прыйшлі крыжаносцы і над славянскім светам навісла смяротная небяспека, толькі пушча забяспечы-ла славянскіх воінаў мясам. Белавежская пушча заўсёды была крэпасцю на мяжы. | |
|
| |
| Просмотров: 1375 | |
| Всего комментариев: 0 | |