У далёкія гераічныя і рамантычныя часы, калі невялікая рэчка Галыпанка была вялікай і паўнаводнай, а вежы магутнага замка паважна ўзносіліся пад самыя аблокі, жыла ў Галынанах заможная, але вельмі сквапная пані. Яна прымушала сялян ад ранку да ночы прасці льняное палатно. За цяжкую працу не плаціла, усяляк падманвала простых людзей. Тады сяляне праклялі пані. У адно імгненне змянілася княгіня, сама пачала працаваць. Пралараніцай, днём, уначы. Калі скончыўся лён, то ўзялася за воўну. Князь захваляваўся. Колькі лекараў, колькі знахароў прыходзіла да пані, але ніхто не дапамог. Аднойчы пра гэту бяду даведалася сялянская дзяўчына і вырашыла вы-лечыць уладальніцу Галынан. 3 дазволу князя яна доўга сядзе-ла каля пані, чытала малітвы. Раптоўна да княгіні вярнулася памяць. Яна загадала прынесці спіс сялян і кожнага шчодра надзяліла за ранейшую працу. 3 таго часу гальшанскія князі заўсёды ў згодзе жылі са сваімі сялянамі.