Развiтанне з цяплом (Развитанне з цяплом)
Былі пагодныя дні. 3 сонцам ад ранку да вечара, з сінім не-бам. Днём яшчэ было цёпла, пад вечар, калі чырвонае сонца сцякала за лес, апусцелая, няласкавая зямля стыла на холадзе.
Неба гэтымі днямі сінела чыстае і глыбокае. Яно не было ця-пер такое яркае, як раней, часта атульвала яго белаватая, нібы малочная, смуга, і яно здавалася бляклым, быццам выгаралым за ліпеньскую і жнівеньскую спёку. Сонца таксама было іншае. Аддаўшыамальувесьсвойпыл лету, яно бераглорэшткіцяпла, грэла мала, але на дзіва лагодна і пяшчотна. Гэтай лагоднасцю і пяшчотай было напоўнена ўсё ў прыродзе.
У лагодным сонечным святле гарэлі сумным адвечным полы-мем ліпы і бярозы каля хат, дрэвы ў недалёкім лесе. Як сівізна ад былога, ад перажытага, бялела ўсюды павуціна. Яна вісела ў паветры, абчэплівала павялы бульбоўнік, пажоўклыя кусты. Усё агортваў спакойны смутак развітання з цяплом, з летам, набліжэння халадоў. | |
|
| |
| Просмотров: 443 | |
| Всего комментариев: 0 | |