Споведзь мёртвай ракi (Споведзь мёртвай раки)
Я плыву па зямлі, я шукаю чыстай крынічкі. Дзе напіцца гаючай вады, дзе спатоліць мне смагу?
Зямля, на якой мы жывём, круглая. I нічога, створанае на ёй, не знікае ў прорве за даляглядам. Крынічкі збіраюцца ў ра-чулкі, тыя жывяць вялікія рэкі, а яны плывуць у моры-акіяны, перамешваючы ўсе сустрэчныя на сваім шляху воды. Не будзе чыстай вады, калі цячэ па зямлі хоць адна мёртвая рака.
Мая вада штодзень бывае ў вашых хатах, праходзіць праз вашы целы. I болып, чым мазутам ці нафтаю, атручваецца яна вашай бяздушнасцю. Мазут і нафта — гэта толькі яе адгалоскі. Толькі вынік горкай праўды пра тое, што няма меры вашай штодзённай празе ўзяць ад зямлі як найболын выгод і багацця.
Вы не думаеце пра чыстую ваду — багацце, без якога вам не выжыць. Мёртвыя рэкі не спатоляць вашай смагі, не падораць ратавальнай прахалоды. I жыцця не дадуць вам.
Категория: Тэксты дыктантаў | Добавил: Admin (26.06.2020)
Просмотров: 1413 | Комментарии: 1 | Рейтинг: 1.0/1
Всего комментариев: 1
1 София  
0
Спасибо, помогли

Имя *:
Email *:
Код *: