Споведзь мёртвай ракi (Споведзь мёртвай раки)
Я плыву па зямлі, я шукаю чыстай крынічкі. Дзе напіцца гаючай вады, дзе спатоліць мне смагу?
Зямля, на якой мы жывём, круглая. I нічога, створанае на ёй, не знікае ў прорве за даляглядам. Крынічкі збіраюцца ў ра-чулкі, тыя жывяць вялікія рэкі, а яны плывуць у моры-акіяны, перамешваючы ўсе сустрэчныя на сваім шляху воды. Не будзе чыстай вады, калі цячэ па зямлі хоць адна мёртвая рака.
Мая вада штодзень бывае ў вашых хатах, праходзіць праз вашы целы. I болып, чым мазутам ці нафтаю, атручваецца яна вашай бяздушнасцю. Мазут і нафта — гэта толькі яе адгалоскі. Толькі вынік горкай праўды пра тое, што няма меры вашай штодзённай празе ўзяць ад зямлі як найболын выгод і багацця.
Вы не думаеце пра чыстую ваду — багацце, без якога вам не выжыць. Мёртвыя рэкі не спатоляць вашай смагі, не падораць ратавальнай прахалоды. I жыцця не дадуць вам. | |
|
| |
| Просмотров: 1187 | |
| Всего комментариев: 0 | |