Старажытны звычай
Дасягнуўшы паўналецця, юнакі-крывічане здавалі своеасаб-лівыя іспыты на мужчынскую сталасць. Ім трэба было пера-плысці хуткую і глыбокую раку, зрабіць доўгі пешы пераход праз пушчу, упаляваць тура, мядзведзя або зубра. А яшчэ аба-вязкова трэба было расказаць супляменнікам пра сваіх продкаў да пятага калена. Хто не ведаў іх, той не меў права звацца муж-чынам. Такому чалавеку не давяралі, яго маглі асудзіць на вы-гнанне, бо лічылася, што бяспамятны лёгка зробіцца здрад-нікам.
Ці шмат хто з нас, сённяшніх нашчадкаў крывічоў, распа-вядзе пра свой род хоць бы да трэцяга пакалення?
Дык, можа, паспрабуем адрадзіць гэты звычай у нашых сем'ях?
Кім былі вашы дзяды, прадзеды? Якая памяць засталася ад іх?
Беражыце старыя дакументы. Занатуйце ацалелыя імёны, усе звесткі пра свой род. Некалі гэтыя запісы будуць з гонарам працягваць вашы дзеці, унукі.
Сёння радавод шмат у каго можа атрымацца вельмі карот-кім, але ўсё адно адбудзецца дзіва: дзяды пачнуць дапамагаць вам. | |
|
| |
| Просмотров: 680 | |
| Всего комментариев: 0 | |