У неаплатным даугу
3 тых часоў, як я пазнаў жыццё, я люблю сваю маці — про-стую беларускую жанчыну. Яна ўмела ўбачыць галоўнае ў ча-лавеку — сумленнасць, адкрытую душу. Гэтая непісьменная жанчына жыла вялікім духоўным жыццём.
У кожнага з нас усе запаветныя ўспаміны звязаны з маці. Гэта яна яшчэ ў маленстве адкрыла нам прыгоства народнай паэзіі, вялікасць бяссмертнай калыханкі. Толькі для таго, хто спазнаў глыбіню матчынай песні, адкрылася потым невычэрп-ная скарбніца людской душы.
Сваіх дзяцей ты вучыла любіць працу мазольных рук, ша-наваць хлеб твой. Бывала, убачыўшы долу кавалачак хлеба, ты падымала яго, падносіла да сваіх вуснаў. Ты цалавала дар, здабыты крывёю, потам. Ты вучыла нас шанаваць працу.
3 малку да сталых год я адчуваў тваю шчырасць, тваю любоў. Але ўвесь час мне рупіла думка: толькі б не астацца ў даўгу пе-рад табою, перад сваім сумленнем.
Мой шлях асвятляе тваё сэрца, якое палае любоўю да народа. | |
|
| |
| Просмотров: 551 | |
| Всего комментариев: 0 | |