Што такое страх?
      Летні ранак свяціўся яркім сонцам. Промні разагналі лёгкі
туман, і яго рэшткі аселі на вільготнай траве і свяціліся
мільярдамі росных кропелек.
      Сямейства вавёркі Рыжухі радавалася цудоўнаму
сонечнаму надвор’ю. Ваверчаняты паснедалі і гулялі на галінах
старога дуба. Малыя захапіліся гімнастычнымі
практыкаваннямі і зусім забыліся, што нават у самы выдатны
дзень з лесу не знікаюць ворагі.
      Вялікі ястраб ужо некалькі хвілін цярпліва сачыў за
даўгахвостай сямейкай. Схаваўшыся за густымі іголкамі
высознай хвоі, ён выбіраў зручны момант для нападу. Стары і
вопытны драпежнік добра ведаў: здабычу можна злавіць,
пераадолеўшы гарачку першага жадання. І ястраб свайго
дачакаўся. Рухавая вавёрачка Гарэза ўскараскалася на
верхнюю галінку дуба і паглядала адтуль на сваю вясёлую
кампанію.
      Узмах крылаў – і яны імгненна выносяць ястраба прама
на бездапаможную Гарэзу. Здавалася, кіпцюры драпежніка
ўжо пранізваюць няшчасную ахвяру. Але рэакцыя вавёрачкі
аказалася хутчэйшай за атаку ястраба. Гарэза проста
расслабіла вострыя кіпцюры і паляцела ўніз, быццам ветрам яе
здзьмула з таго сухога сучка. У падзенні яна спрытна ўхапілася
за ніжнюю галінку дуба, у два скачкі дасягнула дупла і дала
нырца ў яго выратавальную глыбіню.
      Ад гэтага здарэння сямейка вавёрак апамяталася
няхутка. Ні малыя, ні іх маці Рыжуха ніяк не асмельваліся
вылезці з дупла. Да вечара так і прасядзелі, забыўшыся пра
голад.
      Толькі на змярканні вавёрачкі пабеглі шукаць спажытку.
І куды падзелася іхняя ўпэўненасць і смеласць? Яны пастаянна
і вельмі ўважліва прыглядаліся цяпер да наваколля, хаваліся
пры кожным падазроным руху ў гушчары. Само жыццё ў адзін