Алень скідае рогі

Алень выбіўся на сонечны астравок, пастаяў, самотны, ля маладой бярэзіны і злосна выцяў яе рогам. Потым яшчэ раз, яшчэ. Звонкі ляскат прабег па пушчы...

На беразе ракі

Хлопцы ляжалі на беразе ракі, на пясчанай касе. Грэлі спіны на стомленым ласкавым сонцы. Слухалі, як ззаду ціха плеш-чацца і журчыць вада, а наперадзе, на адхоне, шалясціць лаз-няк...

Вясновы неспакой

Вясна заўсёды нясе з сабой светлую, крылатую волю малым. Шчыруе сонца, на дварэ цяплынь. Нават калі ногі прамочыш — пе страшна...

Белыя вішні и яблыні

Шчодра цвіў гэтай вясною сад. Спачатку вішні і грушы, по-тым — яблыні. Была пара, калі ўсе дрэвы стаялі, як белыя, ружаватыя воблакі. Млелі пяшчотныя, цудоўныя пахі. Пахі гэтыя поўнілі сад і вуліцу. Уся зямля, здавалася, была поўная квецені, пахаў...

Раніцаю

Да чаго прыгожая гэта вясновая раніца! У паветры яшчэ сыра. На лістах вішняку вісяць буйныя кроплі начных туманаў...

Дрэвы яшчэ не распусціліся

Дрэвы яшчэ не распусціліся, былі брудна-шэрыя і рэзка вы-рысоўваліся на фоне густой зеляніны маладога ельніку. Верба-лоз толькі што распушыў свае каткі, над ім гулі першыя смелыя чмялі...

Круты бераг ракі

Звычайна ён прыходзіў сюды на захадзе сонца, калі міналася спёка і каля ракі на яе крутых, зарослых хмызняком берагах пачынала цягнуць прахалодай. Надвячоркам сціхаў вецер, на-ставаў час начной рыбалкі...

Шумяць каштаны

За акном шумяць каштаны. Белыя суквецці іх, падобныя да свечак-пірамід, адгарэлі яшчэ ў маі. I зараз, нібы зялёныя пальчаткі, лісце хавае маленькія, у калючай зялёнай шкарлу-піне, крўглыя і дробныя...

Хутарская сядзіба

Час і людзі не шмат чаго пакінулі ад колішняй хутарской ся-дзібы, рэшткі якой спакваля праглынула зямля і развеяў вецер. Дзе-нідзе толькі выглядвалі на паверхню яе скупыя адзнакі: вуглавы камень падмурка, прытаптаны бугор бітай цэглы ды дзве гранітныя прыступкі каля былога ўвахода ў сені.

У лесе